26 Haziran 2011 Pazar

Adı belki de DUYARLILIK YAZISI...

İçim cızzz etti...Kalbim ağrıdı...Ben nerdeyim,onlar nerdeee dedim...
Şuan ağlamamak için kendimi zor tutuyorum inanın...İlk defa olarak,metroda yazıyorum bu satırları...
Ve sanırım bu benim ilk duyarlılık yazım :(
Geç kalınmış,geç dank etmiş bi yazı...
Dün sabah tüm enerjimle kalktım pikniğe gitmek için hazırlandım,tek derdim arkadaşlarımın beni evimden almaması,uykumu tam alamamam,saçımın yeni yıkandığı için bi garip durması falandı...Neyse tüm bu zorluklar içinde(!) hazırlandım çıktım evden,

Metro kullananlar bilir,en baş ve en son vagonlarda, önde tüneli gören bi pencere vardır,metronun gidişini falan izlersiniz...
Hepimiz çocuklugumuzda yapmışızdır da hani,
bu belki de o zamanlar içimizde varolan maceracı ruhumuzun işaretidir...KİM BİLİR,çocukca bi duygu,heyecandır,özgür oldugumuzu veya belki de uçtuğumuzu fln hissederiz...
Artık adına ne derseniz...

Bi süre metro bekledim en son vagonun duragı yerde,metro geldi,ineceklerin inmesini bekledim,binerken bi beyin inmediğini farkettim,garip geldi yerime yerleştikten sonra bide baktım ki vagonun o küçücük penceresinden bakan o cocugu gördüm...Gözlerini hiç ama hiç penceren ayırmıyor etrafa kocaman gülücükler atıyordu...
Çünkü Mutluydu,Özgür hisediyordu belki kendisini...

Ve kim bilir Batıkent-Kızılay güzergahında kaçıncı turunu atmıştı...
Öyle zevk alıyordu ki bundan,hayat neydi kionun için,zaten bu dünyayı anlamıyordu da,insanları anlamıyordu...
Herkes ondan çok farklıydı galiba...

Beni en çok etkileyen ise  sanırım o babanın oğluna sabırla,sevgiyle ve belkide yıllardır içinde duydugu acıyla bakıyordu...
Kırışmış yüzündeki o buruk gülümseme,şu an boğazımdaki düğümlerin nedeni...
İlk kez gidip "Amca benim elimden ne gelirdemek geldi içimden,yalnız olmadıklarını bilsin istedim ama YAPAMADIM,boğazımda düğümlerimle kaldım öylece...

Kimler indi kimler bindimetroya daçoğu kişi,o çocugun gözündeki mutluluğu farkedemedi bile,
zaten kimse o babagibi acı dolu da bakmıyordu,AMA KİMSE DE O ÇOCUK KADAR MUTLU DEĞİLDİ...
Sözün bittiği bir yer varsa o da bence burası,sadece herkesi çevresine daha duyarlı olmaya çağırıyorum(kendim de dahil) HEPSİ BU!
                                                                                   
                                                                                                    Sevgiler,

Hiç yorum yok: